Σήμερα ήμουν να με κλαιν οι ρέγγες! Νύστα μιλάμε... Ενώ το πρωί ξύπνησα νορμάλ όταν έφτασα στο σπίτι του μίστερ Σέλφιντ άρχισα το χασμουρητό. Η γυναίκα του έφυγε για την δουλειά της κι εγώ μέχρι να ξυπνήσουν τα πιτσιρίκια έφτιαξα καφέ και βγήκα στο μπαλκόνι μπας και η πρωινή δροσιά με ξυπνούσε! Μπααα! Ούτε ο καφές με έπιασε ούτε η δροσιά... Πρέπει να πω πως ο μίστερ είναι προσωρινά σε «άδεια άνευ αποδοχών» (άνεργος δηλαδή) και σε λίγες μέρες ξεκινά δουλειά 8ωρο ντελίβερι σε καφε-φαγάδικο! Είναι η καλύτερη μου που είναι στο σπίτι! Έχω κάποιον να πω κάνα δυο κουβέντες το πρωί! Κι απ’την άλλη όταν τον βλέπω όποια διάθεση και να’χει φτιάχνει την δική μου!
Ευτυχώς που σήμερα ξύπνησε σχετικά νωρίς και ήρθε στο μπαλκόνι και μου εξιστορούσε την δική του περιπέτεια με τον βραδυνό του ύπνο.
Έβλεπε τηλεόραση το βράδυ και πάρα λίγο να τον πάρει ο ύπνος στον καναπέ του καθιστικού. Τον κάλεσε η γυναίκα του να έρθει στο κρεββάτι τους κι έτσι κι ο ύπνος να τον έπερνε, δεν θα ξυπνούσε πιασμένος σε όλο του το σώμα. Έτσι έκανε! Ο δε 2χρονος γιος του δεν είχε μάλλον την διάθεση να τους αφήσει να κοιμηθούν στις 2 το ξημέρωμα κι άρχισε την απαίτηση να τον ξαμολύσουν απ’την κούνια «κάτω»! Αφού τα χάδια στην πλατούλα του μικρού πότε απ’τον μπαμπά και πότε απ’την μαμά δεν έλεγαν να τον αποκοιμήσουν, τον έβαλαν στην μέση του δικού τους κρεββατιού κι αποκοιμήθηκαν όλοι μαζί!
«Και το κακό είναι ότι το μεσημέρι δεν κοιμήθηκαν και πίστευα ότι ο μικρός θα κοιμόταν αμέσως το βράδυ, αλλά δεν μας άφηνε». Τελικά ο ίδιος κατάφερε να αποκοιμηθεί στις 4 το πρωί...
Τον κοίταζα όμως και τον έβλεπα φρέσκο φρέσκο! Κι εγώ όσο τον άκουγα χασμουριόμουν συνέχεια!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου